Voorbeeldteksten - Liederen, gedichten en tekstregels

Hieronder vindt u een ruime collectie van liederen, gedichten en tekstregels. (Wel en niet religieus getint, in willekeurige volgorde)

Een bijzonder mens heeft ons verlaten
---
De bloemen bloeien, de vogels fluiten
en opeens is het stil.
---
De Heere is mijn Herder
---
Maar de Heere zal uitkomst geven
---
Hetzij dat wij leven,
hetzij dat wij sterven,
wij zijn des Heeren
---
Want gij zijt gestorven,
en uw leven is met Christus geborgen in God.
---
In het huis mijns Vaders zijn vele woningen
---
Zie mij voor U staan,
zondig en onrein.
O Jezus raak mij aan,
van U wil ik zijn.

God is een toevlucht voor de zijnen,
hun sterkt' als zij door droefheid kwijnen.
---
'k Beveel mijn geest in uwe handen;
Gij God der waarheid, Gij,
O Heere, verloste mij.
---
Psalm 31 vers 4:
Als ik, omringd door tegenspoed,
Bezwijken moet,
Schenkt Gij mij leven.
---
Psalm 138 vers 4:
Gelijk het gras is ons kortstondig leven,
gelijk een bloem, die op het veld verheven,
wel sierlijk pronkt, maar kracht'loos is en teer.
---
Psalm 103 vers 8
Hij heeft, o God van U begeerd
Het onvergankelijk leven,
Gij hebt het hem gegeven.

Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe een beetje.
Je zegt: "Ik ben wat moe."
Maar op een keer
ben je aan je laatste beetje toe.
---
Rust nu maar uit
Je hebt je strijd gestreden
je hebt het als een moedig mens gedaan
Wie kan beseffen hoe je hebt geleden
Wie kan voelen wat je hebt doorstaan.
---
Een twee-eenheid is verbroken
---
Met grote bewondering en respect hebben wij je afstand zien doen van alles wat je lief en dierbaar was en hebben wij je los moeten laten.
---
Door de nevel van verdriet,
schijnt reeds de herinnering
---
Te vroeg is deze edele bloem verwelkt,
maar misschien voegt hij zich
bij het ongetwijfeld prachtig bouquet
dat in het hiernamaals wacht.
---
Misschien begint het leven aan het end
en ben je er pas, als je er niet meer bent.
---
Thy will be done...
---
Ora et Labora

Papa, waarom?
Van het concert des levens
krijgt niemand een program.
---
Woorden schieten te kort...
---
Gevoelens al zijn ze nog zo klein,
zullen immers nooit goed in woorden
uit te drukken zijn.
---
Niemand weet wat het leven is
alleen dat het gegeven is
en dat van dit geheimenis
God het begin en het einde is.
---
Hetzij bij vreugde of bij leed
We konden altijd met je praten
Het enige kwaad wat je nu deed
Was sterven en ons verlaten.
---
Volkomen onverwachts is het water gestopt met stromen
en heeft het zijn Zee van rust bereikt.
---
Moedig hield ze vol
Ineens is het dan toch voorbij
we hadden elkaar nog zoveel te vertellen
Dag Lieve Moeder
---
De morgen is reeds aangebroken,
maar het is nog nacht.

Zijn handen hebben voor ons gewerkt
Zijn hart heeft voor ons geklopt
Zijn stem heeft voor ons gesproken
Zijn ogen hebben ons tot het laatst toe gevolgd
---
En toch telkens weer,
zullen wij je tegenkomen.
Zeg nooit het is voorbij,
slechts je lichaam is van ons genomen
Niet wat je was en ook niet wat je zei.
---
De mens is wie hij is
en niet wie hij is geweest.
---
Tot het laatst toe wilde ik leven
door een sterke wil hiertoe gedreven.
Zolang als 't maar kon bij jullie zijn
ondanks zoveel verdriet en pijn.
Maar nu alles is volbracht
zal ik rusten ... rusten zacht.
---
't Verlies was er al voor het einde,
de rouw voordat het afscheid kwam,
toen die onzekere verwarring,
bezit van haar gedachten nam.
Wij voelden mee met haar stil verdriet,
nu rouwen wij, maar treuren niet.
---
Als blaren varen de levens voorbij
de dagen, de jaren
en wij, ook wij.....
---
'Ik houd van je', was het laatste wat je zei,
en geloof me schat, dat geldt ook voor mij.
---
Er is geen dood, er is alleen maar eeuwig leven,
van d'ene fase tot de andere, zijn wij in Gods hand.
Een leerschool, moeilijk soms, wordt ons op aard' gegeven,
en na de laatste les aanschouwen wij het land.

Een droom, die geen bedrog is.
---
Ik droomde eens en zie ik liep
aan 't strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook
de Heere liep aan mijn zij.
We liepen saam het leven door
en lieten in het zand,
een spoor van stappen, twee aan twee;
de Heere liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugd
van diepe smart en hoop.
Maar als ik goed het spoor bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan...
Ik zei toen:,,Heere, waarom dan toch?''
Juist toen ik u zo nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van het pad...
De Heere keek toen vol liefd' mij aan
en antwoordde op mijn vragen:
,,Mijn lieve kind, toen 't moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen...''
---
Toegewijd, altijd beschikbaar,
zo krachtig, voorgoed geveld.
---
Vergeet haar tranen,
Gedenk haar gulle lach,
Zij heeft haar strijd gestreden,
Dat zij nu haar ''Vrede'' vinden mag.

Moeder,
Niet ieder mens kan iets met zoveel woorden zeggen,
Niet ieder mens krijgt in het leven evenveel,
Wat valt er soms ook moeilijk uit te leggen,
Hoe vreugd, verdriet, of angst aan mensen valt ten deel.
Maar als tenslotte ook jouw adem naar de stilte neigt,
Het kleinst gebaar, een blik, de lach en zelfs de traan,
Ja, alles nu voor altijd zwijgt weet ik:
Wij hebben toch in liefde voor elkaar bestaan.
---
Als de wereld om je heen
steeds vager wordt.
Als er onrust is en pijn.
Dan is het goed, dat er
nu vrede kan zijn
---
En niemand weet wat leven is,
alleen, dat het gegeven is,
en dat van dit geheimenis
God het begin en einde is.
---
Na een strijd, moeizaam gestreden,
ging je heen, niet onverwacht.
Niemand weet hoeveel je hebt geleden,
onuitputtelijk was je kracht.
Maar ook hieraan kwam een einde,
't deed je zeer om ons te laten staan.
Maar hiermee hebben we vrede,
omdat je nu kunt rusten gaan.
---
Een woord, een blik, een lach
vaak een pijnvolle dag
dit alles is voorbij
wat blijft voor ons, voor mij
herinnering en menig traan
nu je voorgoed bent heengegaan
---
Haar leven was werken
moge zij nu rust vinden.

'k Heb gestreden, veel geleden.
Vreemde ogen zagen 't niet.
Toch heb 'k immer U beleden
U, die meer het hart aanziet.
---
Dierbare herinneringen,
overleven het verdriet en
het gemis van nu!
---
Niet een blad
Maar een boom die valt
---
Papa
Jouw handen
Nooit meer in mijn hand
---
Nu heb je rust
Nu ben je veilig
Je hoeft nu nooit meer bang te zijn
Wat zullen we je missen
---
Men zegt zo snel het is voorbij,
mijn lichaam dat is weggenomen.
Maar niet wat ik deed
en wat ik zei.
---
Het leven is de moeite waard
om geleefd te worden.
---
Als je ouder wordt
en niet meer weet waar je bent,
als je mensen ziet,
maar ze niet echt meer herkent,
als je toch blijft strijden
om bij ons te leven,
dan hopen wij
dat je nu de rust is gegeven.

Het laatste beetje is nu op.
Veel was er te verduren.
Het kaarsje is thans opgebrand,
Gedoofd zijn alle vuren.
Voor wie het aangaat is 't niet erg,
Die heeft genoeg geleden!
Wel voor hen die ik achterliet,
Vaarwel en wees tevreden.
---
Het kwam zo vreselijk onverwachts
we hadden elkaar nog zoveel te geven
maar als een dief in donkere nacht
ontnamen ze jou het leven
waarom mocht je niet wat langer blijven.
---
Nooit meer bang
nooit meer moe
nooit meer pijn
altijd vrede
---
God heeft ons geen kalme reis beloofd,
maar wel een behouden aankomst.
---
Jezus, uw verzoenend sterven
blijft het rustpunt van ons hart.
---
Sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf
't is vreemd, maar die vergeet je
't is je dikwijls zelf ontgaan
Je zegt:,,Ik ben wat moe''.
Maar op een keer
dan ben je aan je laatste beetje toe.

Ik kan gaan slapen zonder zorgen
Want slapend kom ik bij U thuis
Alleen bij U ben ik geborgen
Gij doet mij rusten tot de morgen
En wonen in een veilig huis
---
Er is een tijd om te lachen
Er is een tijd om te huilen
Er is een tijd om te leven
Er is een tijd om te sterven
En altijd is 't zo geweest
dat de liefde haar eigen diepte niet kent
dan op 't uur der scheiding
---
Je gulle lach.
Je moed en je levenskracht,
zal altijd in onze herinnering blijven bestaan
en ons kracht geven om verder te gaan.
---
Samen geleefd, samen liefgehad.
Samen geloofd, vol vertrouwen in de toekomst.
Samen gewerkt aan genezing, met heel ons hart.
Eindelijk rust.
---
Herinner mij
maar niet in sombere dagen
herinner mij in stralende zon
hoe ik was, toen ik alles nog kon.
---
Het einde van een grote liefde,
en het begin van een mooie herinnering.

En wat is ophouden met ademen
anders dan de adem bevrijden
van haar rusteloze getijden, opdat
zij moge opstijgen en verruimen
en God ongehinderd zoeken
---
Niet te verzoenen is het leven.
Ten einde is dit wellicht nog 't meest:
Te kunnen zeggen: het is even
Tussen twee stilten luid geweest.
---
Toen ik naar u toekwam, moe van het lange lopen
van 't zoeken, dwalen, strijden en hopen gekneusd en
geknecht, heb ik uitgeschreid wat pijn me kwelde,
alsof ik U aansprakelijk stelde. En Gij?...hebt
zacht mijn naam gezegd.
---
Mijn leefregel is altijd geweest:
Ik geef iets pas echt op
als ik zeker weet dat er
absoluut niets meer aan te doen is.
Nu is het dan zover.
Voor mij is het niet erg meer.
Wel voor jullie, die ik achterlaat.
Ik begin een nieuwe reis, vaarwel en tot later.
---
Als een schip verdwijnt achter de horizon,
is hij niet weg.
Wij zien hem alleen niet meer.
---
Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras,
ik heb altijd gewild
dat ik dat was, een lege
plek voor jou, om te blijven

Zomaar te gaan naar een ver en vreemd land.
Wie zal ik ontmoeten, wie je begroeten?
Zomaar te gaan naar een ver en vreemd land;
ga maar gerust, want je bent in goede hand
Je bent niet dood, de Heer heeft je geroepen,
bij Hem te wonen in Zijn glanzend huis;
Je hoeft geen rust en vrede meer te zoeken,
je hebt ze nu, want je bent veilig thuis.
Je bent niet dood, je mag voor eeuwig leven,
je bent verlost van onvolkomenheid, van pijn
en van verdriet. God zal je geven
een onbegrensd geluk, in onbegrensde tijd.
Je bent niet dood... maar ach ik zal je missen,
zoals een mens de meest geliefde mist,
de jaren van geluk zijn nooit meer uit te wissen,
en ik geloof: God heeft Zich niet vergist.
---
Tot het laatste toe wilde ik leven
door een sterke wil hiertoe gedreven.
Zolang als 't maar kon bij jullie zijn
ondanks zoveel verdriet en pijn.
Mijn geest nog op volle kracht
maar over mijn lichaam had ik geen macht.
Blijven jullie in harmonie leven
door elkander liefde te geven!
---
Ga nooit heen zonder te groeten
Ga nooit heen zonder een zoen
Wie het noodlot zal ontmoeten
Kan het morgen niet meer doen

Ga nooit heen zonder te praten
Dat doet een hart soms zo'n pijn
wat je 's morgens hebt verlaten
kan er 's avonds niet meer zijn

De dagen zijn lang
het leven kort
met al je levenslust en wilskracht
heb je gestreden voor ons en je beesten
---
Moeder
God maakte vele mooie dingen
zonneschijn, bloemen, bomen,
vogels, sterrelicht en vele vrienden.
En nadat Hij al deze dingen maakte,
gaf Hij ons nog een ander cadeau.
Iets om lief te hebben, iets zeldzaams.
Een schitterend persoon,
een lieve moeder zoals jij.
---
Liefde, Vrienschap zorgen voor ... denken aan ...
het hoorde bij jou
Zijn zoals jij was ... doen zoals jij deed ...
Je gaf zoveel.
---
Mocht ik een harp zijn in Uw handen,
Die naar Uw wil jubelt of klaagt,
Die spelen zal door deze landen
Alleen het lied, dat U behaagt!
A. Wapenaar

Samen plezier, Samen op reis
Samen een eenheid, Samen eigenwijs
Samen kwaad en samen goed.
Samen verdriet, en samen weer moed
Nu verder zonder jou, dat doet pijn.
Om te weten nooit meer Samen te zijn.
---
Je was een Schat voor ons allen
Je te moeten missen, zal ons zwaar vallen
Trots zijn wij zo'n vader te hebben gehad
Je blijft altijd bij ons. Diep in ons hart
Je stond altijd voor ons klaar
Lieve pa wat zullen wij je missen gaan.
---
Geloof is:
het besef,
dat er meer is, dan ik zie;
dat er meer is, dan ik begrijpen kan;
dat er meer moet zijn, dan er is.
---
We came to this world crying
with everybody around is smiling.
We leave this world smiling
with everybody around us crying.

De strijd is gestreden
jouw pijn is voorbij.
Ik probeerde te helpen
maar stond er zo machteloos bij.
Je vechtlust was enorm,
je werd alleen zo moe.
Onze liefde is voor eeuwig
in mijn hart neem ik je overal mee naar toe.

Ik lig alleen maar stil…
Ik weet alleen het Licht
van wonder boven wonder.
Ik weet alleen maar alles
wat ik weten wil…
---
Vele fijne herinneringen
verzachten onze smart
voorgoed uit ons midden
maar altijd in ons hart.
---
Je moeder blijft je moeder
zo eigen en vertrouwd.
Je wilt haar niet graag missen
omdat je van haar houdt.
Maar eens dan komt de dag
dat je haar moet laten gaan.
Je verstand zegt dat het goed is
maar in je ogen blinkt een traan.

Mijn tranen vallen op jouw koude handen
wanneer ik naar je kijk.
Telkens denk ik aan die handen
nooit meer binnen …. handbereik.
Dag, lieve ma.
---
Opgewekt en zorgzaam,
nooit klagend,
altijd stil dragend.
Moedig ging je door, steeds weer,
tot op het laatste moment,
je kon niet meer
---
Een steen (Bram Vermeulen)
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen
Misschien eens gevuld door sneeuw en regen
Neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
Om ‘m dan glad en rond gesleten
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik lever het bewijs van mijn bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
De stoom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik lever het bewijs van mijn bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

De tijd sterft niet
Mijn tijd is nu verleden tijd
Kijk af en toe eens om
Ween niet, maar lach
Want de tijd is al zo kort
---
O Heer, geef stem….
O Heer, geef stem aan mijn verlangen,
at naar U uitgaat dag en nacht.
Ik hoor het ruischen Uwer gangen:
’k Weet U nabij, o Heer, ik Wacht!
---
O, nu een lied om U te loven!
O, nu een stem, die U behaagt!
Die, met een geestdrift niet te dooven,
Mijn liefd’in liedren tot U draagt!
---
Ja, geef Gij stem aan dat verlangen,
Dat van Uw naadren reeds geniet!
’t Is zaligheid van U t ’ontvangen.
Zij ’t slechts de weelde van een leid!
---
Ik had het leven lief
de mensen en de dieren
de zeeën en rivieren
de bergen en de dalen
de warme zonnestralen
en valt het doek dan dicht
nog even op het leven
een laatste glas geheven
ik had het leven lief

En nu ik dood ga
treur dan niet
ik ben niet echt dood
moet je weten.
’t Is maar stof dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als iedereen mij is vergeten.
---
Onze weg voert niet over zacht gras,
maar over een bospad vol stenen.
Maar hij voert omhoog,
Voorwaarts naar de zon.
---
If tears coult built a starway
And memories a lane
I’d walk right up to heaven
And bring you home again.
---
Langzaam zie ik hen gaan
Die ik nog bij mij had,
De bocht om van het pad.
Van goud doorschenen stof,
Dan wordt het in het hof
Nog stiller dan voorheen.
De liefsten – één voor één.
Ida Gerhardt

Ik ben in jou: de liefde
Ik ben voor jou: de ander
Jij bent voor mij: de aarde
Die ik liefheb
Als geen ander
---
Misschien is liefde voor een deel:
Leren loslaten,
Weten wanneer het tijd is
Afscheid te nemen.
Je niet door gevoelens laten belemmeren
Om dat te doen
Wat waarschijnlijk op de lange duur
Het best is
Voor degenen die ons lief zijn.
---
Mij is de blomme een tale,
Mij is het kruid beleefd.
Mij groet het altemale
Dat God geschapen heeft.
Guido Gezelle
---
Zijn werk, zijn kracht,
Zijn interesse voor het leven,
Zijn moed zo sterk,
Hij heeft er alles voor gegeven.

Als je ouder wordt en niet meer weet waar je bent
Als je mensen ziet maar ze niet echt meer herkent
Als je toch blijft strijden om bij ons te leven
Dan hopen wij dat je nu de rust is gegeven.
---
De gloed van de avond,
het zonlicht verdwijnt,
wij lopen nu allen
in jouw licht dat schijnt.
---
Stil ben je van ons heengegaan,
Je hebt altijd voor ons klaargestaan.
Geborgenheid en liefde heb je gegeven,
Zo was je hele leven.
Je was een schat voor ons allen,
Je te moeten missen zal ons heel zwaar vallen.
---
Denk niet het is maar om het even
Dat je dit leven, leven mag
Leef het leven door te leven
Geniet het leven, iedere dag.
---
Strooi uit mijn as
voor alle winden,
dat wat mijn lichaam was
de weg kan vinden
naar alles wat het eens beminde,
naar wolk en zee
en zich daarmee verbinden

Elk afscheid is de geboorte
van een herinnering
---
Als leven lijden wordt
is sterven een gewin.
---
Sterven in vrede is:
Met een gerust hart je ogen sluiten.
---
Als je geen dromen meer hebt
en geen speelse gedachten,
is je leven voorbij.
---
Hand in hand zijn wij gegaan
tot aan de drempel.
Moegestreden, maar omringd door onze liefde,
ben je moedig en dapper van ons heengegaan.
---
Ze zijn ons maar geleend
de mensen en de dingen.
Wat blijft zijn de mooie herinneringen.
---
Sterven is terugvallen in Gods hand.
---
Want altijd de scheiding.
Altijd weer begroeten,
Gedreven door verlangen en gemis,
Tot aan het uur van 't eindelijk ontmoeten,
Waar geen scheiding is.

Zijn/haar ogen, oren en hart
waren dag en nacht, jaar na jaar,
gericht op het geluk van anderen.
---
Ik zit en ik dacht
Ik zit en ik wacht
Nu ben ik het wachten moe
En sluit met een glimlach mijn ogen toe.
---
Maar de herinnering is warm,
want sterft een mens,
gedachtenis blijft leven
in ons, altijd.
---
Nu vader er niet meer is
resteert alleen de herinnering
maar die is zo geweldig dat hij daarin
voor ons blijft leven.
---
Zoveel gedaan
Zoveel gegeven
Zoveel gekregen
Een bijzondere man/vrouw .....
---
Hij/zij was er altijd
voor iedereen
met raad en daad
nog zoveel te doen
zoveel te geven
nog niet klaar
in dit leven.....

Leef met de gedachte
dat het begin geen einde is,
maar het einde
het begin van alles is.
Michaela Esseveld-Bax
---
Moeder zijn is alles geven
Zorg en lijden
Liefde en Leven.
Moeder zijn is alles derven
Alles .... en tevreden sterven.
---
Hij hield van het leven
Ondeugd was zijn/haar grootste deugd
Zijn/haar levenslust eindeloos.
---
Hij was voor ons:
een kameraad en echtgenoot
een vriend en vader
een speelmakker en opa
maar bovenal een goed en integer mens.
---
Je gaf me je liefde bezorgdheid en trouw
Ik heb genoten van die jaren met jou.
Ik weet dat het jou ook goed heeft gedaan,
naar ik zal je missen bij het verder gaan.

Heel bijzonder, heel gewoon
Gewoon een heel bijzondere man/vrouw.
---
De zon in het oosten gerezen,
daalt in het westen neer.
Er valt geen scheiding te vrezen
de zon keert altijd weer.
Als onder de sterren in het westen
ons leven is volbracht,
zegt ook het land in het oosten
zijn kinderen goede nacht.
---
'n Weg gaat altijd ergens naar toe,
zelfs een doorlopende weg.
En bij het laatste karrenspoor
Eindigt de wereld nog niet.
---
Als ik soms denk aan het land in de tropen
waarin ik mijn jeugd heb doorgebracht
dan gaat er diep in mijn hart iets open,
dat op het licht van de zon heeft gewacht.
Dan ben ik bij hen, die mij hebben omgeven,
met de kleur en de stijl van het oosterse leven.
Ik hoor de muziek van de gamelan
en kijk weer terug op de slametan.

Belangrijk is niet de weg die je gaat
maar het spoor dat je achter laat.
---
Je was een man van weinig woorden.
Duidelijk herkenbaar voor degenen die bij je hoorden.
Een man, vader, opa waarop je kon bouwen,
met een woord waarop je kon vertrouwen.
Achter je ligt een leven van werken en plicht
en juist dát bepaalde in alles jouw gezicht.
Zo bescheiden als je hebt geleefd
zo bescheiden ben je ook gestorven.
---
Wie voor zichzelf leeft, leeft maar half;
hij/zij leefde voor anderen.
---
Naar menselijke maat tekort,
de jaren van zijn/haar leven,
maar wat heeft hij/zij in weinig tijd
ons mateloos veel gegeven.
---
Het zijn kleine dingen die ik achterlaat
voor mijn beminden.
Grote dingen zijn voor iedereen.
---
Er is een vaste wet in ons leven
Als de ene deur voor ons sluit,
gaat een ander open.

Als ik dood ga, hoop ik
dat jij erbij bent
dat ik je aankijk
dat jij naar mij kijkt
dat ik je hand nog voelen kan.
Dan zal ik rustig doodgaan
Dan hoeft niemand verdrietig te zijn
Dan ben ik gelukkig.
---
Mijn avond gaat vallen, het wordt kil om mij heen.
Straks moet ik vallen en laat jullie alleen.
Vergeving voor fouten en voor wat mis is gegaan
Maar kom in mijn nacht dicht om mij staan.
De tranen in mijn ogen doen niet zo zeer
Als jullie mij troosten voor de laatste keer.
---
't Verlies was er al voor het einde
De rouw al eer het afscheid kwam,
Toen die ellendige verwarring
bezit van je gedachten nam.
Wij voelden mee, je stil verdriet
Nu rouwen wij, doch treuren niet.
---
't Liefste wat ik heb bezeten,
jaren de spil van mijn bestaan.
Vraag mij niet dit te vergeten
en gewoon weer door te gaan.

De mensen van voorbij
Zij worden niet vergeten
De mensen van voorbij
Zijn in een ander weten.
Bij God mogen zij wonen
Daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij
Zijn in 't licht, zijn vrij.
---
Hoe vruchteloos is het zoeken naar een zin
Naar een zin die omschrijft wat wij nu voelen.
Woorden zeggen niet wat wij bedoelen
Bij zoiets zwaars als dit begin.
---
Er zijn geen woorden voor een zieke
van wie je weet hij/zij redt het niet.
Je streelt zijn/haat wang, je ziet zijn/haar ogen,
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor het einde
dat na zoveel moedig strijden kwam,
omdat het niet alleen zijn/haar leven
maar ook zijn/haar lijden overnam.
---
Wij vermoeden dat het daar fijn is.
En als wij ongelijk hebben
dan weten wij zeker dat jij
er voor zorgt dat het er fijn wordt.

Voorgoed uit ons midden
maar niet uit ons hart.
---
De wil was er nog, de kracht niet meer.
---
Als tranen een trap kunnen bouwen
en herinneringen een brug
Dan klommen wij hoog naar de hemel
en nemen wij je gewoon mee terug.
---
Ik heb een gezicht van het verleden
en een gezicht van de toekomst.
En elke keer als ik in de spiegel kijk
schemert het gezicht van de toekomst.
---
Als ik geroepen word om te gaan
laat mij dan nog even blijven staan.
Om nog éénmaal te kijken en te luisteren
naar wat ik zo intens heb liefgehad.
---
Achter je ligt een leven van werken en plicht
en juist dat bepaalde in alles jouw gezicht.
Flink was jij je hele leven,
moedig ben je tot het einde gebleven.
Flink wil je nu dat wij zullen zijn
maar afscheid nemen van jou doet zo'n pijn.

Ik denk aan je terug in stralende zon,
hoe het was toen je alles nog kon.
---
Een geest zo sterk als een beer,
een lichaam uiteindelijk toch te teer.
Een vrijheid niet te evenaren,
een wilskracht niet te bedaren.
een vechtlust niet te temmen.
---
Het laatste beetje is nu op,
veel was er te verduren.
Het kaarsje is nu opgebrand.
Voor wie het aangaat is 't niet erg.
Zij heeft zich moegestreden.
---
Achter de heuvels ligt een land
waar alle mensen zingen.
Je kan daar echter, naar men zegt,
niet zomaar binnendringen.
Men wordt er opgenomen in 't licht
met liefdevolle handen,
het is dan ook het zonnigste land
van alle zonnige landen.
---
Wat was je sterk en arbeidzaam
Steeds heb je voor iedereen klaargestaan
Flink was jij je hele leven
Moedig ben je tot het eind gebleven
Flink wil je nu dat wij zullen zijn
Maar het afscheid nemen doet zo'n pijn

En telkens zullen wij je tegenkomen.
Zeg nooit: het is voorbij.
Slechts je lichaam werd ons ontnomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
---
Iedere moeder is uniek:
Zij was dat heel speciaal
---
De tijd sterft niet
Mijn tijd is nu verleden tijd
Kijk af en toe eens om
Ween niet, maar lach
Want de tijd is al zo kort.
---
Veel mooie herinneringen
verzachten ons verdriet.
Voorgoed uit ons midden,
voor altijd in ons hart.
---
Laat het verleden los,
droom niet over de toekomst,
hecht niet aan het moment.
Steek over naar de andere kan van de rivier
waar leven en dood niet langer bestaan.
---
Als je je voet op de andere oever zet
En het blijkt de hemel te zijn
Als je dan door een hand wordt aangeraakt
En het blijkt een bekende hand te zijn
Als je dan muziek hoort
en het blijkt bevrijding te zijn
Dan ben je niet heengegaan
Maar naar huis gegaan.

Twee woorden
Wil en kracht.
Aan het einde restte nog slechts de wil.
Weg was de kracht.
Rust in Zijn hand,
Jouw taak is volbracht.
---
Je was zo moe, je hebt je strijd gestreden.
Al je zorgen en verdriet behoren nu tot het verleden.
---
Waarom al dat vechten?
Waarom al die pijn?
Je wilde hier niet weg,
je wilde bij ons zijn.
De strijd was oneerlijk
en geheel niet terecht.
Je wilde nog graag verder,
maar verloor dit gevecht.
---
Het leven is als een bloem
Op het eind gaat hij verwelken
De herinnering aan de mooie bloem blijft
En het zaadje door de wind meegenomen,
zorgt dat de bloem elders weer tot leven komt.
---
Langzaam vervagen herinneringen
gleden gedachten weg
en nam je afscheid van ons
Nu nemen wij afscheid van jou.

Draag mij door het diepe water,
waar ik zelf niet meer kan staan.
In uw armen ben ik veilig,
wanneer U mij draagt,
als ik niet verder kan gaan.
---
En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten -
de liefste en de kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen - en de weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.
Vasalis
---
Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht
Hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van kracht
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven
Heb je ons door jou steun en geloof
een mooie nalatenschap gegeven.
---
En als ik dood ben treur dan niet
ik ben niet echt dood moet je weten
het is mijn lichaam dat ik achter liet
dood ben ik pas als jij me bent vergeten
Bram Vermeulen

Kussen is het eerste tere spel
waar we 't grote leven mee begroeten.
Kussen is het allerlaatste vaarwel
van de mensen als ze sterven moeten.
Alice Cahon
---
Een mengeling van pijn en tranen
slechts af en toe een sprankje hoop
gedreven door een sterke wilskracht
hoewel het onheil nader sloop.
Je gedachtenis zal immer blijven
te vroeg ben je van ons heengegaan
we houden van je en zijn je dankbaar
voor alles wat je hebt gedaan.
---
We hielden innig van je
echtheid en waarheid
mens zonder franje
ondanks alles ben je
op zo'n verlies nooit voorbereid
---
Midden in 't leven
nog zoveel te geven
ideeën en plannen te over
in één keer voorbij
voor ons was je een kei
enig in zijn soort
we zetten ons leven
in jouw gedachten voort.

We staan niet altijd stil
bij het woord "samen"
maar het is een groot gemis
als "samen" uit je leven is
---
Soms horen mensen duidelijk bij elkander
je kunt het zien - die twee dat is een paar
de een is wel de één, maar óók de ander
soms horen mensen zichtbaar bij elkaar.
---
een geest zo sterk als een beer
een lichaam uiteindelijk toch te teer
een wijsheid niet te evenaren
een wilskracht haast niet te bedaren
een vechtlust bijna niet te temmen
alleen iets bovenmenselijks kon dit remmen.
---
als een bloem zo is 't leven
't begin is teer en klein
de één die bloeit uitbundig
de ander geurt heel fijn
sommige bloemen blijven lang
weer anderen blijven even
vraag niet bij welke bloem je hoort
dat is 't geheim van 't leven

Veel heb je ons gegeven,
veel heb je voor ons betekend.
Plotseling uit ons leven gedreven,
blijf je in onze harten leven.
---
Waarom zijn er zoveel vragen
Waarom is er zoveel pijn
Waarom zijn er zoveel dingen
Die niet te begrijpen zijn.
---
Groot was zijn/haar liefde.
Groot is het verdriet.
Prachtig zijn de vele mooie herinneringen.
---
Voor mij is het niet erg meer.
Daarvoor is het verleden.
Wel voor jullie die ik achter liet
Vaarwel en wees tevreden.
---
Het is ons maar geleend,
de vele mooie dingen.
Ons onbetwistbaar eigendom
zijn de herinneringen.

Het is voorbij de dag is om
Ik heb mijn taak gedaan
Voorbij de ondergaande zon
hoor ik mijn uur slaan
Je ziet me bij een rotsblok
in de schaduw op de grond
Je vindt me in een sneeuwvlok
die dwarrelt in het rond
of wenk me in de stilte
en luister nar de wind
Je zult mij altijd horen
in de rust die ik nu vind.
---
Zwaar werden de dagen,
bang voor de nacht
Hoe moeilijk is het vechten bij het
ontbreken van kracht
Maar ondanks je verlies van de strijd om het leven
Zijn wij dankbaar dat je nu eindelijk
rust hebt gekregen.
---
Hand in hand zijn wij gegaan
tot aan de drempel.
Moegestreden, maar omringd door onze liefde
ben je moedig en dapper van ons heengegaan.

Een vechter, zoals wij van je gewend waren
tot op het laatste moment.
Je was een man van weinig woorden,
duidelijk herkenbaar voor degenen
die bij je hoorden.
Een man, vader en opa waar je op kon bouwen
met een woord waarop je kon vertrouwen.
Achter je ligt een leven van werken en plicht
en juist dat bepaalde in alles jouw gezicht.
Zo bescheiden ben je gestorven.
---
Laat mij slapend op Uw wachten
Ja dan slaap ik zo gerust
Geef mij heilige gedchten
en wees in de slaap mijn lust.
"t Lichaam slaapt maar 't harte waakt
daar het zich in U vermaakt.
Laat mij stil bij Jezus wezen
want dan heb ik niets te vrezen.
---
Een leven vol arbeid
van liefde en verdriet
ik ging u hier verlaten
treur om mijn heengaan niet.
Ik ging niet naar de kerk
geloofde wel in God
heb gepoogd hier goed te leven
zeker naar Zijn grootste gebod.
Het is de naastenliefde
denk daar in Godsnaam aan
zij die dit eerlijk geven
kunnen rustig sterven gaan.

No matter how far away
No matter how fat apart
To us you will always stay
For ever close in our hart
---
Zijn/haar laatste woorden waren:
"Het is goed zo"
Moe, maar voldaan
heeft hij/zij ons losgelaten.
---
Is het leven niet mooi, maar 't gaat wel snel voorbij
als ik kijk naar foto's over vroeger van mij.
Ik ging reizen en wandelen overal heen
en kende geen moeheid, zo het scheen .......
---
Wij weten niet wat komen gaat,
Wij tasten in de toekomst
Bang voor wat ons overkomen kan.
U houdt ons vast,
U richt ons op
Als wij struikelen en vallen
U weet een weg
Altijd.
---
Zover we konden zijn we met je gegaan.
De laatste fase moest je alleen doorstaan.
Moeder, je was een schat voor ons allen.
Je te moeten missen zal ons zwaar vallen.
Diep trots zijn we zo'n moeder te hebben gehad.
Je blijft altijd bij ons, diep in ons hart.

Zijn stoel is leeg
Zijn stem is stil
Wie hem heeft gekend
weet wat dat zeggen wil
---
Je hebt iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aankomt
voor je bidt of voor je vecht.
Pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient,
dan pas kan je zeggen
ik heb heb vriend.
Toon Hermans
---
Je bent niet dood maar ach, ik zal je missen
zoals een mens de meest geliefde mist.
De jaren van geluk zijn nooit meer uit te wissen
en ik geloof: "God heeft Zich niet vergist....."
---
Flink was je je hele leven,
tot het einde moedig gebleven.
Flink wil je dat ook wij zullen zijn
maar het afscheid doet zo'n pijn.

Zij zag het leven in vrolijk licht
zij was de zon, een bloem, een vriendelijk gezicht.
Zij deelde ons haar geluk hier op aarde,
zij hecht aan het leven zoveel waarde.
Nu is zij van ons heengegaan,
maar laat ons niet met lege handen staan.
Haar lach en blijdschap zullen verder leven,
Mam, bedankt voor alles wat je hebt gegeven.
---
Nu moet ik verder zonder jou.
Jouw stem zal ik nooit meer horen,
nooit meer je arm om mij heen.
Ik voel mij zo hopeloos alleen.
De mooiste herinnering zal zijn
ons leven samen ...dat was fijn.
---
Nu heb je vrede, je ogen zijn geloken
onze sterke draad zal nooit worden verbroken.
---
Langzaam zie ik hen gaan
die ik nog bij mij had,
de bocht om van het pad.
Wat gouddoorschenen stof
dan wordt hen in het hof
nog stiller dan voorheen.
De liefsten, Eén voor één.

O God, ons loflied rijze omhoog,
Uw licht omstraalt de hemelboog.
Zo love de aard Uw heerlijkheid
Van nu aan tot in eeuwigheid.
---
Een reiziger die de avonturen
niet uit de weg ging
en daardoor de jongen bleef
die hij altijd was.
---
En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten -
de liefste en de kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen - en de weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.
M. Vasalis
---
Een hoge kreet trekt scherp zijn zilvervoor.
Dan gaat de vogel in de nacht teloor.
Ik ben ontwaakt. Gij hebt mioj opgeroepen.
En ademloos volg ik uw lichtend spoor.
---
Je zag ons niet meer
maar wij zagen jou
Je voelde ons niet meer
maar wij voelden jou
Hoe jij zo mooi
bij ons lag
Vergeten wij nooit
al was het slechts één dag.

En nu is het einde in zicht
nu ben ik bang, hoe zal het zijn?
nu wordt ik bescheiden en zo klein
blijf duisternis of wordt het licht?
Toen hoorde ik een stem: o mens
ik ben je immers voorgegaan
je komt daar niet alleen te staan
bij het overschrijden van die grens.
---
Strooi uit mijn as
voor alle winden.
Dat wat mijn lichaam was
de weg kan vinden, naar alles
wat het eens beminden,
naar wolk en zee
en zich daarmee verbinden.
---
Zij hield zó van het leven
Zij had nog zoveel te geven
Zij wrong zich in alle bochten
Heeft tot het uiterste gevochten
Rust nu maar uit, lieve ....
Je hebt je strijd gestreden
In een wereld zonder pijn
Hopen wij dat je gelukkig zult zijn
In onze herinnering zul je altijd blijven leven
Jij die zoveel van jezelf hebt gegeven.

De bomen komen uit de grond
en uit hun stam de twijgen
en ied'reen vindt het heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen.
We zien ze vallen op de grond
en dan opnieuw weer groeien
zo heeft de aarde ons geleerd
dat àl wat sterft zal bloeien.
---
Stil ben je van ons heengegaan
Je hebt altijd voor ons klaargestaan
Geborgenheid en liefde heb je ons gegeven
Zo was je hele leven
Je was een schat voor ons allen
Je te moeten missen zal ons heel zwaar vallen.
---
Zijn/haar lichaam heeft verloren
Zijn/haar liefde heeft gewonnen
Zijn/haar levenskracht was overweldigend
Wij zullen hem,/haar nooit vergeten.
---
Een nieuw begin,
Alleen maar licht en liefde
En geen zorgen,
Een mooie reis.
---
Er is niets dat moeilijker is
Dan de dingen te wensen en
Te aanvaarden zoals ze zijn.
Wij ragen allemaal “Waarom?”
Het antwoord verstilt
Daar geen antwoord is.

Wie zich bewust is van de onbestendigheid en zich
Tevens realiseert, dat het bestaan van de mens
Enorme mogelijkheden biedt, die beseft dat hij
Geen tijd te verliezen heeft.
---
Langzaam ben je van ons weggegleden,
elke dag een beetje meer.
Telkens werd je weer iets ontnomen,
de papa/mama van vroeger was je niet meer.
Wij zagen heel goed je stille verdriet
maar helpen konden wij je niet.
Het is een gemis, een stille pijn,
dat je nooit meer bij ons zult zijn.
---
Ons moedertje-lief is niet meer.
Haar geest was nog helder,
Maar haar lichaam kon niet meer.
---
He was my North, my South, my West
My working week and my Sunday rest
My noon, my midnight, my talk, my song
I thought that it would last forever
I was wrong